رایان "با بازی جورج کلونی"، تجسم تمام قد چنان بودنیست که بیش از 300 روز سال را در خطوط هوایی می گذراند و بر این باور است که کوله بارش جایی برای خانه و متعلقاتش -  از یخچال گرفته تا خاطرات  عزیزان - ندارد. او سبک بار است و سبکبال و کارش، بیکار کردن آدمهاست . او کارمند شرکتیست که تخصصش اخراج کردن کارمندانیست که روسایشان به زعم او " یه مشت سوسول بی عرضه ان که خودشون خایه ی بیرون کردن کارمنداشون رو ندارن". و این کار برای رایان درست مثل آب خوردن است چرا که او ، کوله بارش را از تمام "تعلقات" خالی کرده است. فصلهای آغازین فیلم که وی را در حال بستن بار سفر نشان میدهد ، با ریتم های سریع و آهنگ ضربی  حس قهرمانی را القا می کنند که گویی پای در سیر و سلوکی هیجانرا می گذارد اما ین تنها تشبهیسیت که بیشتر به یک کمدی می ماند تا حماسه ای باشکوه وفرجام تراژیکش ، بسیار زیبا و حساب شده در فصل پایانی فیلم به تصویر کشیده شده است، آنجا که رایان خویش را در برابر تابلوی اعلان پرواز ، با هزاران مایل راه پیش رو که گویی ره به هیچ مقصدی ندارد، مستاصل و گریزان می یابد . " امشب خیلی ها هستن که کسی تو خونه منتظرشونه، سگی که بپره بغلشون ،  بچه هایی که از سر و کولشون بالابرن و همسری که ازشون بپرسه چطور بود امرزوت . امشب اونا میخوابن .ستاره ها بیرون میان و یکی از اونها که کمی از بقیه پر نورتره ، چراغ هواپیمای منه که داره از اونجا رد میشه"...

 

اولا: این فیلم رو ببینید و حالشو ببرید

اوسطا: زودتر زن بگیرید یا که شوهر کنید تا حداقل یکی رو داشته باشین که بعد از یه روز سگی، آخر شب که میرسین تو اون  خراب شده ، سرتون غر بزنه یا بهتون گیر بده.^[1]

آخرا: آخرنش یادم رفت به خدا

توضیحات:

1: البته اقدس خانوم شئوناتشون اجل از این حرفهاست...